تا دوباره دیدنت...
این رختخواب را "وارونه" خواهم خوابید!
...
"خیانت" است به تو!
سر بر کنار "خیالت" گذاشتن

همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت..

آنکه در خواب نرفت

چشم من و فکر تو بود...

رو ب رو پنجره ای بود ک وا میکردی

بعد آهسته مرا نیز صدا میکردی

میکشیدی سرک و باغزلی ازحافظ

شبی از پنجره وشعر ب پا میکردی

تا کسی نشود آهنگ نفس های تورا

ورد میخواندی و آهسته دعا میکردی

باصدای نفسی شعر وشب وپنجره را

بامن و رهگذر و کوچه رها میکردی

گاهی آنقدر چشمانم برای دیدارت بارانی است...

اما

توانه

بیان احساس درمن

بازهم نهفته میماند

اینقد تو رو دوست دارم ک هیچکسی کسی رو اینجوری دوست نداره

اینقد برات می میرم قد ی دنیا خوبی قد هزارتا ستاره

بی تو دلم میگیره وقتی تنها میشم کارم انتظاره

اینقد تو رو دوست دارم ک هیچکسی کسی رو اینجوری دوست نداره

تو ای رفیق جاده های بی کسی

و ای تبسم هلال ماه من

ب انتظار دیدنت

کنار برکه های بی سوار

تمام لحظه های ناتمام من

تمام میشود

ومن همان تبسم غریب یک نگاه منتظر

همیشه مانده ام کنار لحظه های بی کسی

ک یک غم نگاه اشنا

سکوت وخلوت مرا

ب وسعت تمام التهاب کوچه ها

پراز سرور می کند...

قفسم را مشکن

تو مکن آزادم

گر رهایم سازی ب خدا خواهم مرد

من ب زنجیر تو عادت دارم

بارها درپی این فکر ک در قلب توام

با تو احساس سعادت کردم

ب خدا خوشبختم