کمی دورتر بایست لطفا!

من دیوانه تر از آنم

که بی هوا

دراغوشت نگیرم...

وقتی باران بی بهانه می بارد وقتی تو کنارم نیستی وقتی حتی جاده ها هم بوی انتظار می دهند

وقتی غریبانه ب تو می اندیشم وقتی صادقانه برای دیدارت اشک می ریزم میان دلتنگی ها فریاد میزنم: ب یادتم...

روسری ات را ک باز کردی..

موج گیسوانت را ک دیدم ترسیدم غرق شوم!

چشمانم را بستم...

وقتی چشمانم راروی هم می گذارم خواب مرا نمیبرد

تورا می آورد..

ازمیان فرسنگ ها فاصله.....

درآغوشم که میگیری حواس فصلهاپرت میشود
درکویرتنت جوانه میزند...

فصل ک رخت عوض می کند

دوباره عاشقت می شوم

گیرم زمستان باشد و من

روی پیاده روی یخزده راه بروم

عشق تو همین شال پشمی است

ک نفسم را گرم نگه می دارد... 

you came into my life

and made it a wonderful world to live in.

you made me feel so special with all that you do

and all that you say...

i love you...

عشق همین خنده های ساده توست..

وقتی با تمام غصه هایت می خندی

تا از تمام غصه هایم رها شوم...

گهگاهی از اعماق وجودم فریاد می زنم..

آنگاه درسکوت می خندم...

وسپس بر حال خود گریه می کنم!!

آیا سزای دوری تو دیوانگیست؟؟